Diederick Huizinga koopt land op om terug te geven aan de natuur
door Rob
Als je ooit naar radio 1, 2 of 3 hebt geluisterd heb je er vast een gehoord. Een radiojingle gemaakt door PURE Jingles, opgericht door Diederick Huizinga. In 2021, na bijna twintig jaar aan de leiding te hebben gestaan van het bedrijf, verkocht hij zijn meerderheidsbelang om zijn leven op hele andere zaken te richten. Zaken die veel meer liggen in het straatje van Hunkapi Circle. Zo wil hij zijn steentje bijdragen aan de natuur meer ruimte geven in Nederland en bouwt hij een gebouw volledig van natuurlijke materialen. Genoeg reden voor ons om bij hem op bezoek te gaan voor een rondleiding en een praatje.
We reizen af naar Voorthuizen, aan de rand van de Veluwe. Zodra we het terrein oplopen vallen een aantal dingen op. Er staat een klein, met klimop overgroeid huisje. Verder staan er een aantal overkappingen met hout. Veel hout. Talloze bomen die verzaagd zijn tot planken en balken, netjes opgestapeld onder de overkappingen. Op een braakliggend terrein achter de schuren verrijst een houten uitkijktoren met drie enorme boomstammen eromheen.
Er is buiten niemand te bekennen, dus we kloppen aan bij het huisje. Richard doet open en vertelt ons dat Diederick er nog niet is. Hij zal hem wel even bellen. Ondertussen zijn we vrij om over het terrein te lopen. We ontdekken een aangelegde poel, duidelijke sporen van wilde zwijnen, een grote moestuin, en een aantal wilgen geraamtes voor zweethutten. Een interessante combinatie op zijn minst!
Na een kwartiertje arriveert Diederick en hij neemt ons mee voor een rondleiding over het terrein. Hij vertelt ons dat het volledige stuk grond wel 50 hectare groot is en dat het grootste gedeelte met rust gelaten wordt door de mens. Een rustoord voor de dieren en de natuur, die toch al genoeg onder druk staan. Er zal ook niet gejaagd worden, Diederick heeft immers aan de dieren beloofd dat ze hier bij hem veilig zijn en zullen blijven. Hij gelooft dat er vanzelf wel een natuurlijke balans ontstaat in de dierenpopulaties: als mens hoeven we niet overal boven te staan, we zijn tenslotte ook een onderdeel van de natuur. Een standpunt waar wij ons wel in kunnen vinden. Het lijkt dan ook alsof de natuur ons de waarheid ervan in wil laten zien wanneer er vervolgens een ravenkoppel over onze hoofden vliegt. Raven zijn zeldzaam in Nederland, maar ze voelen zich blijkbaar erg thuis in dit stukje bos. Zelfs Diederick heeft ze nog niet eerder gezien en is enorm onder de indruk.
Er zijn een aantal stukken op het terrein waar wel mensen zullen komen, zoals bijvoorbeeld het community gebouw dat momenteel in aanbouw is. De houten toren met de enorme stammen eromheen blijken hiervoor te dienen. Het huis wordt naast de schuren in elkaar gezet en vervolgens verplaatst naar de uiteindelijke bouwplaats die een stukje verderop ligt.
Aangekomen op de bouwplaats ziet het eruit als een Romeinse opgraving. Er liggen overal keien, van klein tot reusachtig (>3m hoog), die doen denken aan hunebedstenen. Met deze stenen wordt het fundament gebouwd. Als specie gebruikt men cement op basis van kalk, wat al door de Romeinen werd toegepast. De fundatie van het gebouw wordt ‘met de hand’ (dat wil zeggen: kleine stenen daadwerkelijk met de hand, grote keien met mobiele kranen) gemaakt. Het is noeste handenarbeid. En dat is te voelen! Eenmaal in het midden van de fundatie, omgeven door de stenen, voel je je klein worden. Er straalt een kracht en rust uit van de stenenmassa. Het bizarre is dat het voelt alsof de stenen ‘bij elkaar horen’. Dat is ook niet zo gek, vertelt Diederick ons, want hij heeft ze allemaal uit dezelfde groeve in Denemarken laten halen. De vrouw die de groeve geërfd had van haar overleden man wilde de stenen alleen van de hand doen voor een bijzonder project. En dat is dit project zeker! We waren allemaal zo onder de indruk dat we helaas vergeten zijn foto’s te maken van dit nu al prachtige gebouw.
Als laatste nemen we een kijkje bij een klein huisje een stukje verderop in het bos. Diederick heeft hier een tijd semi in gewoond toen hij het terrein net had gekocht. Zeven jaar was hij op zoek naar het juiste stuk grond en toen hij het eenmaal in bezit had besloot hij om eerst rustig de tijd te nemen om er te landen. Te voelen hoe de natuur zich daar gedroeg. In plaats van meteen zijn plannen door te drukken, zoals het vaak gaat bij gebouwde omgeving, wilde hij de tijd nemen om te voelen wat er op dit stuk grond paste en wat er wilde ontstaan. Pas daarna is hij zijn plannen gaan voorleggen aan architecten en aannemers.
Ondertussen heeft hij een klein team van gedreven mensen om zich heen verzameld die helpen bij de bouw en het beheer van het terrein. Richard, die in het overgroeide huisje blijkt te wonen, is 2,5 jaar geleden begonnen als vrijwilliger via Workaway, maar is ondertussen een vaste, betaalde kracht in het bouwteam.
We sluiten de ochtend af met een heerlijke kop verwarmende soep gemaakt door Richard, die ons gastvrij ontvangt in zijn huisje. We zijn het er allemaal over eens dat dit een uniek project is, met een eigenzinnige aanpak. Het laat zien wat je kunt bereiken als je een visie hebt, de tijd neemt om te voelen en dit vervolgens uit te werken. Een inspirerende ontmoeting die onze innerlijke vuurtjes verder heeft doen oplaaien om stap voor stap naar onze eigen dromen toe te werken!
