Stembevrijding en afscheid Jara
door Jara
Op 19 november hebben we een stembevrijdingsworkshop gedaan. Het was een knusse, regenachtige dag. Na een gezellige potluck lunch in mijn busje gingen we met z’n vijven naar de praktijkruimte van Sandra voor de workshop. Dieuwke was er helaas alleen in gedachten bij, fysiek was ze aan het backpacken in Azië.
Aangekomen bij Sandra werden we warm ontvangen. We gaan een workshop stembevrijding doen. Het thema van de middag is mijn afscheid: ik heb besloten om deze fijne, mooie groep te verlaten omdat de behoeften van de groep zijn verschoven naar een vorm die voor mij nu niet passend is.
Sandra heeft ons meegenomen in een bijzondere reis door middel van de stem. Na de check-in hebben we een aantal mooie oefeningen gedaan. Door de klanken te verlengen gaat spraak over in zang. We begonnen met oefeningen met de hele groep. Na een korte opwarming mochten we onze eigen naam zeggen met een klank en een beweging, waarna dit werd nagedaan door de rest van de groep. Het was een leuke vorm om jezelf en elkaar helemaal te verwelkomen.
De volgende oefening deden we in tweetallen. De één mocht de klanken maken, en de ander ‘ontving’ het door met de volledige aandacht erbij te zijn. Sandra vertelde mooi dat het idee bij stembevrijding is om het wonder in de ander te zien. Ik vond dat heel treffend: het was prachtig om iemand voor je te zien die aan het zingen was. Door zo lang een mantra te herhalen kom je ook in een soort meditatieve staat, en dat was wonderlijk om te mogen aanschouwen. Na de oefeningen in tweetallen kwamen we weer bij elkaar in een cirkel. We kregen de opdracht om iemand in gedachten te nemen en daar een klank voor te maken. Het werd een prachtig klankorkest.
Vervolgens hebben we klank gemaakt voor Hunkapi. De bloemen in het midden van de kring stonden symbool voor onze community. Tijdens deze meditatieve zangreis kwamen bij mij alle herinneringen van Hunkapi voorbij: Onze eerste samenkomst, de eerste meetings, onze excursies, alle oud leden die allemaal een stukje van zichzelf mee hebben gegeven aan de groep. Het was een nostalgische ervaring waarin ik ontzettend veel dankbaarheid voelde voor hoeveel ik met deze groep heb mogen meemaken en hoeveel ik heb kunnen leren. Heel toepasselijk sloten we ook af met een rondje dankbaarheid. We hebben waarderingen uitgesproken en stilgestaan bij mijn rol in de groep die ik nu ga verlaten.
Het was een bijzondere dag. Ik merkte dat het veel meerwaarde had om het proces van afscheid nemen met de groep te delen, om zo op een volwaardig afgeronde manier elkaar los te kunnen laten. Geen losse eindjes, gewoon goed afgehecht. Ik voel dan ook veel warmte en liefde dat we het op deze manier hebben kunnen doen. Het bevestigt voor mij weer hoe belangrijk rituelen zijn, en hoe mooi deze groep is.
Lieve Hunkapi Circle, ik wens jullie het allerbeste. Met de gedrevenheid, passie en energie in de groep wordt elke droom werkelijkheid. Ik kijk er naar uit om jullie verdere ontwikkelingen van een afstandje te volgen. Because we are all related.
Liefs, Jara
